Wreszcie!

Kolejna partia rzeczy z grupy tych, co to miały być przed Świętami, ale im nie wyszło, bo dopadł mnie, jak to w zimie, syndrom godziny 15.00 😉

Ale już są, są, wylegują się na butikowych półkach – mój bzik sprzed jakiegoś czasu, czyli spinki do mankietów 🙂

Jakąż one mają długą historię, to nie uwierzycie. Nie te konkretne spinki wprawdzie, tylko idea spinek z kryształami jako taka 🙂

Pierwsza myśl o spinkach ze Swarami zaświtała mi w drugim półroczu 2008 roku 😀 Tyle tylko, że wtedy lutowanie srebra przy użyciu palnika dopiero powoli z czarnej magii stawało się magią grafitową 😉 a bez lutowania obejść się nie dało, bo wybór kryształów też był u nas o wiele uboższy i o czymś większym do naklejania (ba! w ogóle o czymś do naklejania) można było co najwyżej pomarzyć. Z tym naklejaniem zresztą to też nie taka prosta sprawa (ale o tym kiedyś, żeby dygresji nie mnożyć ;))

W każdym razie mieliłam sobie tę myśl powoli między zwojami mózgowymi i sprowadzałam z dalekich ameryk materiały – na początek zajefajne guziki Swarovskiego, bo zdawały się technicznie nadawać do przetworzenia w spinki. A w każdym razie miałam patrząc na nie jakikolwiek pomysł, jakby się do rzeczy zabrać 😀 Poza tym strasznie mi się spodobał pomysł, żeby zamaist guzików, przy koszuli znalazły się spinki z guzikami. Hahaha! Jakież to przewrotne! 😀 Teraz sama się z siebie śmieję, więc Wy też sobie nie żałujcie 😉

Za guziki z zapałem zabrałam się z końcem roku 2008, bowiem w połowie grudnia napisała do mnie Klientka, Pani Magda, ta sama, która zaszczepiła we mnie (jeszcze niespełnioną) miłość do De-Artów i dzięki której (choć ona o tym zapewne nie wie :)) powstały moje ukochane rurkowce 🙂 Zaskakujące, jak czasem w życiu potrafi człowieka natychać ktoś, z kim się miało kontakt w sumie przelotnie, raptem kilka razy, a jednak z tych paru rozmów rodzi się tysiąc pomysłów i fura mobilizacji 🙂

Wracając do tematu – za spinki się wzięłam i w styczniu nawet jakieś efekty udało mi się uzyskać – powstały takie guziczkowe dziwadła:

Swary w nich przeżyły lutowanie, przeżyły kąpiel w kwasie, ale upadku na żeliwną płytę, który im na koniec zafundowałam, już postanowiły nie przeżyć i guziki uprzejme były pęknąć z właściwą sobie elegancją 😉 Bezczelne.

Wzięłam się więc za przerabianie pozostałych guzików, ale te nie były już tak wytrwałe – następne ofiary, guziorki Rivoli w odcieniu Crystal poddały się już podczas lutowania – jeden pękł, a drugi zbrzydł – zeszła z niego pod wpływem płomienia tylna warstewka lustrzana. Pozstanowiłam więc uznać swoją porażkę na polu spinkowym i wrócić do tematu, jak już znajdę sposób, jak za pomocą Cool Pasty albo innego ustrojstwa zabezpieczyć kryształy przed płomieniem palnika.

Temat odpłynął więc na dłuższy czas w niebyt i przydryfował z powrotem na początku roku 2010 😉 Do tego czasu o lutowaniu srebra wiedziałam już na tyle dużo, żeby porzucić pomysł lutowania spinek z kryształami, a zacząć raczej myśleć nad tym, żeby kryształy mocować już po zlutowaniu wszsytkiego, co było do zlutowania. Guziczki Swarovskiego odłożyłam więc na bok, mając na nie zupełnie inny pomysł, a tradycyjne spinki postanowiłam zrobić z innymi, sprowadzonymi do tego celu ze Stanów, kryształowymi kaboszonami, czyli kamieniami bez dziurek 🙂 (u nas praktycznie nie do dostania, niestety, chyba, że się ma chęć sprowadzić całą paczkę fabryczną :/)

Pierwsze moje próby w lutym rok temu przyniosły narodziny takich potworków:

Porażka spinkowa była do przewidzenia, bo to tak zawsze bywa, jak się coś robi za pierwszym razem i chce się przekombinować 🙂 Ogólnie miałam plan, żeby odtworzyć ze srebra kształt odlewanej, mosiężnej (?) oprawki, w której oryginalnie ten kryształ kupiłam:

Chodziło więc o takie charakterystyczne „łapki”, które go trzymają, o boki cargi, które układają się pod kątem w stosunku do „dna” i o górę podszlifowaną na kształt dolnych krawędzi kryształów (żeby te krawędzie wpadały w rowki, a nie odpryskiwały na płaskim). Ostatecznie jednak wyszedł z tego gniotek – carga w jednej spince za mała, łapki krzywe, a całość ogólnie nieapetyczna 😀

Co się jednak nauczyłam, to moje, i doświadczenie przydało się przy robieniu drugiej pary. Tym razem postawiłam już na własną koncepcję i wyszło chyba o wiele ładniej – boki cargi zrobiłam prostopadłe do dna, a zamaist „łapek” kryształy przytrzymują podłużne cosie 🙂 I z tych spinek byłam zadowolona 🙂

Potem zrobiłam jeszcze kilka, ale nie mogłam się zabrać za ich wstawienie na stronę, sama nie wiem czemu. A to fotek nie ma, a to coś innego 😉 Spinki leżały sobie więc w woreczkach, a ja wsiąkłam w temat i sprowadziłam jeszcze trochę kryształów, w tym znów bagietki, ale tym razem przezroczysto-lustrzane:

okrągłe Rivoli w kilku kolorach (w tym 16-milimetrowe Heliotropy, których tak normalnie kupić się nie da, bo w masowej produkcji w tym kolorze to tylko Crystal i Crystal AB):

i coś mniamniuśnego – masywne kryształy Stage Fancy w odcieniu Crystal Satin i z lustrzanym efektem Comet Argent Light:

W tych ostatnich cacuszkach zakochałam się na zabój, ale nigdzie, no po prostu nigdzie nie mogłam znaleźć ich w detalu. Miłość jednak nie zna przeszkód, w związku z czym zamówiłam całą paczkę fabryczną (i teraz codziennie ją sobie otwieram i wpatruję się w te śliczności ;))

Za spinki z tych kryształów zabrałam się niemal od razu, choć kosztowały mnie one wieeele godzin. Trochę moze z mojej winy, bo pewne rzeczy teraz zrobiłabym inaczej i pewnie ciut szybciej, niemniej jednak przed pracą do głowy mi te ułatwienia nie wpadły 🙂 Zamiast tego  na przykład siedziałam i dobre 5 czy 6 godzin szlifowałam pilniczkiem i papierem ściernym prostokątną cargę, alby nadać jej gorą kształt idealnie pasujący do kształtu kryształu 🙂 Potem polerowanie, polerowanie i jeszcze raz polerowanie, aż srebro lśniło, że można się było przeglądać, i na koniec najprzyjemniejsze – czyli dołożenie kryształu 🙂

Wprawdzie nie byłam przekonana, czy te kryształy nie będę za duże do mankietów, ale moje wątpliwości rozwiał jeden zaprzyjaźniony facet, który oglądając moje spinki zatrzymał się na tych i innych nawet nie chciał wziąć do ręki 😀 Stwierdził, że wcale nie są za duże, tylko w sam raz 🙂

Może i tak, efektowne w każdym razie są na pewno, musicie mi uwierzyć na słowo 🙂 Aż mi żal, że spinek przy mankietach nie noszę (ale strzelę sobie chyba za to z tych kryształów kolczyki – jeden „strzałką” w dół, a drugi w górę 😉 A co!)

A co Wy sądzicie o tym moim spinkowym debiucie? 🙂