Anonimy się mnożą! ;)

– A tak w ogóle, mam dla Ciebie jakieś przesyłki – rzuciła moja mamulka na zakończenie jednej z rozmów telefonicznych.

Nic dziwnego, korespondencja firmowa leci na jej adres, więc na okrągło odbieram sobie od niej jakieś rachunki, faktury i inne badziewka 🙂

– Ale jedna w bąbelkowej kopercie…

Oooo… to nowość, bo rachunków w bąbelkach nie ślą, jako żywo.

– A od kogo? Może jakiś zwrot od Klientki? – zwroty mi się wprawdzie praktycznie nie zdarzają, a już zwłaszcza bez zapowiedzi, ale człowiek jakoś tak zawsze najpierw rozkminia czarny scenariusz 😉 – Weź otwórz, to od razu będę wiedziała co, kto i zwrócę kasę, a przy okazji kiedyś tam odbiorę.

Mama czyta nadawcę na kopercie – nie znam. Adres? Nie pamiętam wszystkich, na jakie wysyłam paczki, ale czasem coś szczególnie kuriozalnego człowiek skojarzy… Nie tym razem. A zawartość?

– No weź zajrzyj do środka…. – powtarzam lekko spięta.

– Aaaaaa!!! Nie oddam Ci, to na pewno nie do Ciebie – rozemocjonowała się Mamulka 🙂

– Ale co? – delikatna dezorientacja przemknęła przez me lico.

– KOCIE MOOOOORDKIIIIII !!!

W rzeczy samej 🙂 Dostałam, na to wychodzi, przepiękną torbę z kociakami, mrau 🙂 Nie mam pojęcia od kogo, serio, bo w środku żadnego podpisu, tylko karteczka z napisem „Edyta, dobrze, że jesteś. M.”

Ojej… <3

Strasznie ciepło na serduchu, ale aż głupio, że ludzie ciągle dla mnie jacyś tacy dobrzy… A tego bloga to już chyba powoli będę musiała przemianować na blog prezentowy, słowo daję 🙂

Dziękuję z całego serducha, M., zwłaszcza, że wprawnym okiem pierworodnej córki wyśmienitej krawcowej widzę, że to nie chińska produkcja masowa, tylko nasz cudowny polski handmade 🙂