Biżuteria ze wspomnień

Naszło mnie kiedyś na zrobienie czegoś takiego, ale jak to u mnie – plany z różnych względów musiały się odleżeć 😉

Pierwszą przeszkodą był… brak materiałów – śliniłam się do żywicy, ale żywcem nie miałam jej skąd wyczarować, w szczególności jeśli idzie o żywicę sprawdzoną, o której wiadomo, że będzie dobrej jakości (bo nie uśmiechało mi się spędzić nad zrobieniem biżuta kilku lub kilkunastu godzin tylko po to, żeby zobaczyć, jak np. niezastygająca żywica wszystko to obraca wniwecz ;)), estetyczna i przejrzysta (bo jeszcze mniej mi się uśmiechało pracować nad czymś, co po zrobieniu będzie mnie wnerwiać wyglądaniem nie-do-końca-tak-jak-trzeba), a do tego trwała (bo już zupełnie wcale mi się nie uśmiechało gnębić się myślami, czy aby ewentualnym Klientkom biżuteria nie żółnie, nie rozpada się i ogólnie się nie niszczy).

Drugą przeszkodą był brak umiejętności, choć on poprzedzał w zasadzie brak żywicy. Trzeba jednak nauczyć się lutować srebro, jesli się srebrne ramki własnej roboty żywicą chce wypełniać 🙂

Dalej na drodze stał mi brak sprzętu – mój mały palnik, choć go kocham niezmiernie, coś nie bardzo mógł wydolić przy większych formach i zlutowanie dużej, owalnej ramki na część do naszyjnika było pewnym problemem, bo blacha jakoś nie mogła się rozgrzać do czerwoności. Z pomocą musiał przybyć pożyczony palnik zdecydowanie większej mocy 🙂

A gdy już wszystkie kłody spod nóg usunąć się udało, stanęłam przed następną zagwozdką – obrazek zalać, to ja bardzo chętnie, tylko skąd ten obrazek wytrzasnąć? Najprościej wydrukować, ale na czym i w jaki sposób, żeby pod wpływem płynnej, bądź co bądź, żywicy druk się nie rozmazał?

Zaczęła się faza żmudnych testów – niczym szaleniec zalewałam żywicą wszystko – gotowe obrazki z książek na papierach wszelkiego rodzaju, wydruki atramentowe, laserowe i wszelkie inne robione na papierach satynowych, kredowych, na foliach i czym tylko się dało. Za każdym razem klapa. A to obrazek się rozmazywał lekko (jak ktoś nie wiedział, to by nie zauważył, ale ja wiedziałam :)), a to druk wchodził w reakcję z żywicą powodując, że nie zastygała, a to papier wciągał żywicę i wyglądał jak rozmoczony, a to zmieniał kolor na ziut żółtawy lub zielonkawy, a to…

AAAAaaa!!! Z miesiąc jak wariat chodziłam, drukowałam i zalewałam, aż w końcu trafiłam! Udało mi się odgadnąć tę słodką tajemnicę cukiernika i znaleźć rozwiązanie idealne, które sprostało wszystkim testom 🙂

W końcu więc plany mogłam wcielić w czyn i zrobić to, co po głowie chodziło mi długi czas – biżuterię z zatopionym obrazkiem czy fotografią. Na pierwszy rzut wykorzystałam motyw Paryża z wieżą Eiffla, ale już mam w głowie setki innych 🙂 Nie wspominając już o tym, że bez problemu mogę teraz zrobić element biżuterii ze zdjęciem, które się tylko komuś wymarzy – w biżuterii mogę zamknąć fotografię ukochanej osoby, widoczek z wakacji a nawet przeniesiony specjalną metodą na papier rysunek dziecka 🙂 Możliwości są nieograniczone 🙂

Ale na razie – Paryż 🙂